Kinderen rouwen ook, net als volwassenen. Heel jonge kinderen voelen de sfeer en reageren daar op. Bij kinderen is het denkproces nog niet volledig ontwikkeld daarom begrijpen ze bepaalde dingen nog niet. Ook kunnen ze denken dat ze mede schuldig zijn aan het ziek worden, scheiding of overlijden. Het kan belangrijk zijn voor de ontwikkeling dat kinderen en gezinnen verliesbegeleiding of rouwbegeleiding krijgen. De begeleiding is natuurlijk op het niveau van het kind afgestemd.

Kinderen kunnen explosief reageren, of zijn juist heel stil. Ze hebben minder controle over hun gevoelens dan volwassenen. Ook houden ze rekening met hun ouder(s) en willen ze hun verdriet soms niet laten zien. Het is belangrijk om ze goed te informeren, voor te bereiden, te betrekken in wat er gaat gebeuren. Alles voor hen is nieuw. Vertrouwdheden kunnen wegvallen, de sfeer is veranderd, dat maakt ze onzeker.

Kinderen rouwen in stukjes, iedere keer als ze weer iets begrijpen rouwen ze opnieuw. Rouw vraagt veel energie, ze zijn vaak erg moe en hebben weinig concentratie.  Ze kunnen rouw uitstellen, maar komen dit dan tegen ( dikwijls zeer heftig) in de puberteit of als ze volwassen zijn. Het is van groot belang om hier aandacht voor te hebben en hulp te zoeken. 

Jongeren en rouw.

Pubers proberen los te komen van het gezin. Ze hebben meer interactie met vrienden. Als er in deze fase van hun leven ernstige ziekte, overlijden zich voordoet is dit dikwijls heel moeilijk voor hen. Pubers vinden het erg lastig om (gepaste) emoties te tonen, ze willen bij de vriendengroep horen, niet een buitenbeentje zijn, niet opvallen. Naast hormoonontwikkeling, lichamelijke verandering, verandering van school komt daar het verlies van vertrouwen, verlies van gezondheid, van het leven nog bij.

Voor pubers, jongeren is het vaak belangrijk om verlies te mogen delen. Verliesbegeleiding en rouwverwerking is belangrijk om nieuwe verbindingen aan te kunnen gaan. Dit kan individueel of in een lotgenotengroep.

Als je vragen hebt, neem gerust contact op.